%0 Journal Article %T ایجاد بانک ژن و تعیین فاصله ژنتیکی میگوهای بومی خلیج فارس و دریای عمان %J فصلنامه محیط زیست جانوری %I شرکت مهندسین مشاور شیل آمایش %Z 2717-1388 %A تمدنی جهرمی, سعید %A گذری, محسن %A پورمظفر, سجاد %A آرمان, میترا %A جهانبخشی, عبدالرضا %D 2020 %\ 12/21/2020 %V 12 %N 4 %P 501-508 %! ایجاد بانک ژن و تعیین فاصله ژنتیکی میگوهای بومی خلیج فارس و دریای عمان %K بانک ژن %K 16SrRNA %K میگو %K خلیج فارس %K فاصله ژنتیکی %R 10.22034/aej.2020.129386 %X  وضعیت بحرانی زیستگاه و هم ­چنین آلودگی ­های نفتی حاصل از آب توازن نفتکش ­ها و هم­ چنین پساب مزارع پرورش میگو هم اینک موجب سرعت افول و انقراض ارگانیسم­ های زنده شده و گونه­ های مهم و اقتصادی منطقه را در خطر انقراض قرار داده است. از این ­رو ایجاد بانک ­های ژنومی از موجودات زنده در راستای نگه ­داری نسخه­ هایی از ژنوم ذخایر ارزشمند ژنتیکی از آبزیان مهم می­ باشد. در این مطالعه به امکان ایجاد بانک ژن و شناسایی ژنتیکی 4 گونه مهم از میگوهای منطقه خلیج فارس (P.semisulcatus ،P.indicus ،P.merguiensis و P. monodon) پرداخته شد. نمونه­ برداری از مناطق بوشهر، جاسـک، گواتر و هرمز که مهم ­ترین زیـستگاه­ های گونه ­های مورد مطالعه می‌ باشد به ­روش ترال کف در مهر ماه سال 96 انجام گرفت. استخراج DNA کل با استفاده از روش فنل – کلروفورم انجام گردید. پس از توالی ­یابی ژن 16 SrRNA میزان فاصله ژنتیکی بین توالی­ های به ­دست آمده سنجیده شد. نتایج نشان داد توالی­ هایی از دو مورفوتایپ از گونه ببری سبز متعلق به مناطق بوشهر و هرمزگان  دارای اختلاف ژنتیکی قابل ملاحظه­ ای در حدود 0/03 درصد بودند. این میزان اختلاف تمایز این دو مورفوتایپ را در کلادهای مورد بررسی تایید نمود. بیش ­ترین فاصله ژنتیکی در میان گونه­ های خانواده پناییده بین گونه ­های P. merguiensis و P. monodon به ­میزان 12 درصد و کم­ ترین فاصله ژنتیکی بین گونه­ های P. indicus و P. monodon به­ میزان 10 درصد ثبت گردید. %U http://www.aejournal.ir/article_129386_5399f46f939844545e6bc2fca5272847.pdf