هیج اکوسیستمی جزیره نیست و پایداری اکوسیستمها، مستلزم تناسب وسازگاری بستراکوسیستم و توانمندیهای درونی آن است. در میان عوامل تهدیدکننده تنوع زیستی،تباهی و از هم گسیختگی زیستگاهی در صدر تهدیدهای بزرگ تنوع زیستگاهی شناخته شده اند. بنابراین تحلیل تغییرات زمانی سطوح زیستگاهی مناطق حفاظت شده و تعیین جهت گیری ترکیب و توزیع فضایی این تغییرات از الزامات مدیریتی این گونه مناطق میباشد. هدف این تحقیق بررسی تغییرات محدوده موثر زیستگاهی از طریق تعیین تغییرات زمانی تناسب زیستگاهی به عنوان شالوده محدوده موثر مناطق حفاظت شده و تحلیل این تغییرات با استفاده از شاخصهای اکولوژی سیمای سرزمین برای گونه گوزن مرال در منطقه حفاظت شده لیسار استان گیلان میباشد. براساس نتایج تحقیق، در کنار کاهش 35 درصدی لایه تناسب زیستگاهی، افزایش 34 درصدی تعداد لکهها، 89 درصدی تراکم لبه، 26درصدی کل لبه و کاهش 53 درصدی متوسط اندازه لکهها دیده می شود. این اندازه گیریها معنی تباهی زیستگاهی ازطریق کوچک ترشدن محدوده زیستگاهی مطلوب و از هم گسیختگی زیستگاهی از طریقافزایش لکههای جدا ازهم،کوچک ترشدنآن ها و افزایشاثرات لبهای می باشد.این نتایج تاییدکننده آن است که روند فزاینده تخریب زیستگاه از طریق فرایندهای تباهی و ازهم گسیختگی زیستگاهی باعث کاهش پتانسیل انتشار و جابجایی مرال در سطح زیستگاه شده و زمینه انقراض محلی تدریجی آن را فراهم میسازد، بنابراین بازسازی منطقه از اولویت های مهم مدیریتی است.