خرس قهوهای (Ursus Arctos) در بین همه گونههای خرس در دنیا بیش ترین پراکندگی را داشته و در اروپا، آسیا و آمریکای شمالی دیده میشود. این گونه بزرگجثهترین گوشت خوار ایران است که پراکنش وسیعی بهویژه در مناطق کوهستانی دارد. بزرگ ترین جمعیت و بیش ترین فراوانی آن در ایران در امتداد رشته کوه البرز به ویژه در مناطق جنگلهای مرتفع در استانهای مازندران و گلستان بهویژه در منطقه حفاظتشده البرز مرکزی و پارک ملی گلستان است. از این رو برای افزایش دانش جهت حفاظت از جمعیتهای باقیمانده، بهویژه در مناطق حفاظتشده، در این بررسی به شناسایی زیستگاههای مطلوب گونه در محدوده جنگلهای هیرکانی در استانهای گلستان، گیلان و مازندران و پیشبینی عوامل موثر در این پراکندگی پرداخته شد. بررسی مطلوبیت زیستگاه گونه با روش حداکثر بینظمی، مساحتی معادل 59% از محدوده مورد مطالعه برای زیست گونه را مطلوب تشخیص داده است. تجزیه و تحلیلها نشان داد که خرس قهوهای زیستگاههای با شیب و پوشش گیاهی بالا را انتخاب میکند که این امر در ارتباط با دامنههای شمالی بیش تر صادق است. هرچه بر دما افزوده شود از مطلوبیت زیستگاه گونه کاسته خواهد شد. هم چنین در طراحی مناطق حفاظتشده میبایست فاصله از مناطق انسانی و روستاها لحاظ شود.