بررسی جمعیت آبچلیکیان زمستان گذران در مناطق حفاظت شده حرا و حرای تیاب و میناب، استان هرمزگان

نوع مقاله : محیط زیست جانوری

نویسندگان

دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه هرمزگان، بندرعباس، صندوق پستی: 3995

چکیده

هدف از انجام این تحقیق بررسی جمعیت تیره آبچلیکیان زمستان‌ گذاران در دو منطقه حفاظت‌ شده حرا و حرای تیاب و میناب (خورهای کولاهی، حسن لنگی و تیاب) در استان هرمزگان در فاصله سال‌ های 1385 تا 1390 بوده است. با توجه به نتایج در دوره 6 ساله مورد بررسی 22 گونه از تیره آبچلیکیان در مناطق مورد مطالعه زمستان گذرانی داشته ‌اند که تعداد گونه‌ های مشاهده شده در منطقه حفاظت شده حرا و خورهای حسن ‌لنگی، کولاهی و تیاب برابر 19،17،20،20 گونه است. در میان گونه‌ های شناسایی شده تیره آبچلیکیان در بازه زمانی مورد مطالعه دو گونه تلیله شکم سیاه (Calidris alpina) و گیلانشاه بزرگ (Numenius arquata) به ‌ترتیب 41/08 و 17/26 درصد کل مشاهدات، فراوان‌ ترین گونه‌ ها بودند. براساس یافته ‌های این تحقیق بیش ‌ترین جمعیت مشاهده شده مربوط به منطقه حفاظت‌ شده حرا (37054 قطعه) و کم ‌ترین آن درخور کولاهی (5949 قطعه) بوده است. بررسی شاخص‌های تنوع زیستی و نمودار مرتب ‌سازی تنوع به روش Renyi نشان داد خور حسن‌ لنگی با شاخص ‌های تنوع گونه‌ ای شانون واینر (2/18=H') و سیمپسون (7/14=D)، فراوانی گونه‌ ای (17) و شاخص ‌های یکنواختی پایلو (0/69=j') و مکینتاش (0/82=E) به نسبت دیگر مناطق دارای تنوع زیستی بالاتری بوده (0/05>P) و توانسته زیستگاه مناسبی برای تیره آبچلیکیان فراهم کند. از سوی دیگر فراکافت نسبت‌ های تشابه (SIMPER) برای منطقه حفاظت‌ شده حرا و سه خور حسن ‌لنگی، کولاهی و تیاب به‌ ترتیب برابر 61/11%، 55/89%، 46/20% و 63/75% بوده است. فراکافت نسبت‌ های تشابه جفتی (ANOSIM) مشخص نمود که بین منطقه حفاظت‌شده حرا و خورهای حسن ‌لنگی، کولاهی و تیاب و هم‌چنین بین خور حسن ‌لنگی و کولاهی تفاوت معنی ‌داری بین نسبت تشابه مجموع کل مشاهدات وجود دارد (0/05>P). توزیع گونه‌ ها در منطقه حفاظت‌ شده حرا و دو خور کولاهی و تیاب از مدل توزیع سری لگاریتمی و در خور حسن ‌لنگی از مدل عصای شکسته پیروی می‌ کند.

کلیدواژه‌ها

فایل ها

اشتراک گذاری

ارجاع به این مقاله

آمار