شناسایی و بررسی تغییرات ماهانه اجتماعات Appendicularia در آب های پیرامون جزیره‌ هرمز

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

گروه زیست دریا، دانشکده علوم دریایی، دانشگاه دریانوردی و علوم دریایی چابهار، چابهار، ایران

چکیده

اعضای رده لارواسه (Larvacea) یا اپندیکولاریا (Appendicularia)، از غالب‌ترین اجتماعات زئوپلانکتونی معلق خوار بوده که به صورت گسترده‌ای در اکثر دریاها و اقیانوس های دنیا یافت می‌شوند. در این مطالعه، به منظور بررسی تغییرات ماهانه‌ی این اجتماعات در آب های ساحلی اطراف جزیره هرمز، نمونه برداری از مرداد 1390 الی خرداد 1391 با استفاده از تور پلانکتون 300 میکرون انجام گرفت. عملیات نمونه برداری به صورت مورب و از نزدیک بستر تا سطح آب در چهار جهت جغرافیایی جزیره و در هر جهت نیز در دو ایستگاه انجام شد. در این مطالعه، 9 گونه از رده لارواسه متعلق به چهار جنس از جمله دو گونه شناسایی نشده تشخیص داده شدند؛ Oikopleura dioica، O. longicuada، O. fusiformis، O. rufescens، Stegosoma magnum، Megalocercus huxleryi، Fritillaria formica digitata، O.sp1 و O. sp2. این گونه‌ها در 80% نمونه‌ها وجود داشتند. بیش ترین فراوانی در ماه فروردین (57.94 ±32.3 ind. m-3) و کم ترین فراوانی نیز مربوط به ماه مرداد (بدون حضور نمونه) بود.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

Identification and study of monthly variations of Appendicularian communities around Hormuz Island waters

نویسندگان [English]

  • Rouhollah Zare
  • Mahdieh sadat Eftekhar Vaghefi
Department of Marine Biology, Faculty of Marine Sciences, Chabahar University of Maritime and Marine Sciences, Chabahar, Iran
چکیده [English]

The class of Appendicularians or Larvacea are marine suspension feeders that found widely in most oceans in the world, often being one of the most common groups in zooplankton communities. In this study, monthly sampling was carried out around the coastal waters of Hormuz Island, in the Persian Gulf from August 2011 to June 2012 with a plankton net (300µm mesh size). Oblique tows were made from near the bottom to the surface at four localities (South, North, East and West) of the Island each having two stations. 9 species (including two unidentified species) belonging to four genera, notably Oikopleura dioica, O. longicuada, O. fusiformis, O. rufescens, Stegosoma magnum, Megalocercus huxleyi, Fritillaria formica digitata. O. rufescens, O. longicuada, O. fusiformis, Oikopleura sp1 and O. sp2 occurred in more than 80% of the samples. Maximum abundance was during the April (57.94 ±32.3 ind. m-3), while minimum values occurred in August (zero ind. m-3).

کلیدواژه‌ها [English]

  • Abundance
  • Larvacea
  • Monthly variations
  • Hormuz Island

مراجع

  1. پیغان، س.؛ سواری، ا.؛ سخایی، ن.؛ دوست­ شناس، ب. و دهقان مدیسه، س.، 1391. تعیین شاخص ­های زیستی زئوپلانکتونی در آب ­های بحرکان- بندر هندیجان (شمال ­غرب خلیج فارس)، فصل نامه بوم شناسی آبزیان. دوره 1، شماره 4، صفحات 17 تا 26.
  2. ربانی‌ها، م.؛ ایزدپناهی، غ.؛ محسنی‌زاده، ف. و عوفی، ف.، 1391. تغییرات اجتماع پلانکتون ­ها در آب­ های دور از ساحل جنوب استان بوشهر. اقیانوس­ شناسی. سال 3، شماره 11، صفحات 21 تا 31.
  3. شاپوری، م.، 1391. ترکیب و فراوانی زئوپلانکتون آب ­های خلیج فارس محدوده خلیج نایبند و جزیره قشم. پژوهش ­های علوم و فنون دریایی. دوره 7، شماره 3، صفحات 59 تا 68 .
  4. موسوی­ ندوشن، ر. و غیاث ­آبادی، م.، 1398. ساختار تاکسونومیک، پراکنش مکانی و روند تغییرات زمانی جمعیت اپندیکولارین ­ها در آب­ های ساحلی شمال بوشهر–خلیج فارس. مجله علمی شیلات ایران. سال 28، شماره4، صفحات 13 تا 23.
  5. نوری ­نژاد، م.؛ امیدی، س.؛ دلیرپور، غ.؛ محمدنژاد، ج. و انصاری، ه.، 1396. تغییر ساختار زئوپلانکتون ­ها و افزایش فراوانی ژله فیش‌ها در منطقه ساحلی بوشهر– دلوار. مجله علمی شیلات ایران. سال 27، شماره1، صفحات 99 تا 107.
  6. Acuña, J.L. and Anadón, R., 1992. Appendicularian assemblages in a shelf area and their relationship with temperature. Journal of Plankton Research. Vol. 14, No. 9, pp: 1233-1250.
  7. Alldredge, A., 1976. Scientific American. pp: 95-102.
  8. Alldredge, A.; Gorsky, G.; Youngbluth, M. and Deibel, D., 2005. The contribution of discarded appendicularian houses to the flux of particulate organic carbon from oceanic surface waters. Response of marine ecosystems to global change: Ecological impact of appendicularians. Vol. No, pp: 309-326.
  9. Al-Yamani, F.; Al-Rifaie, K.; AL-Mutairi, H. and Ismail, W., 1998. Post-spill spatial distribution of zooplankton in the ROPME Sea Area. Offshore Environment of the ROPME Sea Area after the War-Related Oil spill-Tokyo. pp: 193-202.
  10. Båmstedt, U.; Fyhn, H.; Martinussen, M.; Mjaavatten, O. and Grahl-Nielsen, O., 2005. Seasonal distribution, diversity and biochemical composition of appendicularians in Norwegian fjords. In Response of Marine Ecosystems to Global Change: Ecological Impact of Appendicularians, Edited by G. M. Gorsky, J. Youngbluth and D. Deibel, GB Scientific Publisher, Paris. pp: 227-254.
  11. Björnberg, T. and Forneris, L., 1956. On the uneven distribution of the Copelata of the Alcatrazes area. Boletim do Instituto Oceanográfico. Vol. 7, No. 1-2, pp: 113-118.
  12. Brunetti, R.; Baiocchi, L. and Bressan, M., 1990. Seasonal distribution of Oikopleura (Larvacea) in the lagoon of Venice, Italian Journal of Zoology. Vol. 57, No. 1, pp: 89-94.
  13. Choe, N. and Deibel, D., 2008. Temporal and vertical distributions of three appendicularian species (Tunicata) in Conception Bay, Newfoundland. Journal of plankton research. Vol. 30, No. 9, pp: 969-979.
  14. Dagg, M. and Brown, S., 2005. Clearance and ingestion rates of three appendicularian species, Oikopleura longicauda, rufescens, and O. fusiformis. Paris: GB Scientific Publisher. 123 p.
  15. Dorgham, M.M., 2013. Plankton research in the ROPME Sea Area, Achievements and Gaps, International Journal of Environmental Research. Vol. 7, No. 3, pp: 767-778.
  16. Esnal, G.B. and Castro, R.J., 1977. Distributional and biometrical study of appendicularians from the west South Atlantic Ocean. Hydrobiologia. Vol. 56, No. 3, pp: 241-246.
  17. Esnal, G., 1972. Apendicularias de la desembocadura del Río de la Plata. Physis. Vol. 31, No. 82, pp: 259-272.
  18. Esnal, G., 1981. In Atlas del zooplanctondel Atlántico sudoccidental y métodos de trabajo con el zooplanctonmarino, Edited by Boltovskoy, D., Argentina: Publicación Especial, InstitutoNacional de Investigación DesarrolloPesquero, Mar del Plata. 936 p.
  19. Esnal, G., 1999. In South Atlantic zooplankton, Edited by D. Boltovskoy, Netherlands, Backhuys Publication. pp: 1375-1399.
  20. Falahi, M.; Seraji, F. and Dehghan, S., 2003. Hydrobiology of Persian Gulf-Plankton section, Iranian Fisheries Organization Report. 190 p.
  21. Fenaux, R., 1964. contribution a la connaissance d'un appendiculaire peu commun megalocercus abyssorum Chun, 1888. Vie et Milieu. pp: 979-992.
  22. Fenaux, R., 1969. Les appendiculaires du Golfe du Bengale. Marine Biology. Vol. 2, No. 3, pp: 252-63.
  23. Fenaux, R., 1993. The classification of Appendicularia (Tunicata): history and current state, Memoires de'l Institut Oceanographique. Vol. 17, 104 p.
  24. Fenaux, R., 1967. Les Appendiculaires des mers d'Europe et du Bassin Méditerranéen, Masson. Vol. 1, 116 p.
  25. Fenaux, R., 1968. Quelques aspects de la distribution verticale chez les appendiculaires en Méditerranée. Cah Biol Mar. Vol. 9, pp: 23-29.
  26. Fenaux, R., 1966. Synonymie et distribution géographique des Appendiculaires: Musée océanographique, Océanog Mon. pp: 23-66.
  27. Flores-Coto, C.; Añorve, L.S.; Vázquez-Gutiérrez, F. and Sánchez-Ramírez, M., 2010. Mesoscale distribution of Oikopleura and Fritillaria (Appendicularia) in the Southern Gulf of Mexico: spatial segregation, Revista de Biología Marina y Oceanografía. Vol. 45, No.3, pp: 379-388.
  28. Freitas de Carvalho, P. and Costa Bonecker, S.L., 2010. Seasonal and Spatial Variability of Appendicularian Density and Taxonomic Composition in the Caravelas Estuary (Northeastern Brazil) and Adjacent Coastal Area, Brazilian Archives of Biology and Technology. Vol. 53, No. 1, pp: 161-169.
  29. Godeaux, J., 1993. The state of the art of plakton research in two hyperhaline bodies of water, the Levantine Basin and the Arabian Gulf, Progress in Belgian Oceanographic Research, Brussels. pp: 263-275.
  30. Gorsky, G. and Fenaux, R., 1998. The role of Appendicularia in marine food webs. The biology of pelagic.
  31. Halim, Y., 1984. Plankton of the Red Sea and the Arabian Gulf. Deep Sea Research Part A Oceanographic Research Papers. Vol. 31, No. 6-8, pp: 969-82.
  32. Hidaka, K., 2008. Species composition and horizontal distribution of the appendicularian community in waters adjacent to the Kuroshio in winter–early spring, Plankton and Benthos Research. Vol. 3, No. 3, pp: 152-164.
  33. Hopcroft, R.R. and Roff, J.C., 1995. Zooplankton growth rates: extraordinary production by the larvacean Oikopleura dioica in tropical waters. Journal of Plankton Research. Vol. 17, No. 2, pp: 205-220.
  34. Jaspers, C.; Nielsen, T.G.; Carstensen, J.; Hopcroft, R.R. and Moller, E.F., 2009. Metazooplankton distribution across the Southern Indian Ocean with emphasis on the role of Larvaceans, Journal of Plankton Research. Vol. 31, No. 35, pp: 525-540.
  35. Kott, P., 2005. Catalogue of Tunicata in Australian Waters. Queensland Museum, Brisbane, Australia, Refrence No. 1134, 102 p.
  36. Li, K.; Yin, J.; Tan, Y.; Huang, L. and Li, G., 2017. Diversity and abundance of epipelagic larvaceans and calanoid copopods in the eastern equatorial Indian Ocean during the spring inter-monsoon, Indian Journal of Geo Marine Sciences. Vol. 46, No. 7, pp: 1371-1380.
  37. López-Urrutia, A.; Harris, R.P. and Smith, T., 2004. Predation by calanoid copepods on the appendicularian Oikopleura dioica, Limnology and Oceanography. Vol. 49, pp: 303-307.
  38. López-Urrutia A.; Harris, R.P.; Acuña, J.L.; Båmstedt, U.; Flood, P.R.; Fyhn, H.J.; Gasser, B.; Gorsky, G.; Irigoien, X. and Martinussen, M.B., 2005. A comparison of appendicularian seasonal cycles in four distinct European coastal environments. In Response of Marine Ecosystems to Global Change: Ecological Impact of Appendicularians, Edited by G, Gorsky, M. J. Youngbluth and D. Deibel, GB Scientific Publisher, Paris. pp: 255-276.
  39. Matsumura-Tundisi, T., 1970. On the seasonal occurrence of appendicularians in waters off the coast of São Paulo state. Boletim do Instituto Oceanográfico de São Paulo. Vol. 19, pp: 131-144.
  40. Michel, H.; Behbehani, M. and Herring, D., 1986. Zooplankton of the Western Arabian Gulf South of Kuwait Waters. Bulletin of Marine Science. Vol. 8, pp: 1-36.
  41. Mokhayer Z.; Mousavi Nadushan R.; Rabbaniha M.; Fatemi M.R. and Jamili Sh., 2017. Community composition and diversity of zooplankton in the northwest Persian Gulf, Iranian J of Fisheries Sciences. Vol. 16, No. 2, pp: 722-732.
  42. Sato, R.; Tanaka, Y. and Ishimaru, T., 2003. Species-specific house productivity of appendicularians. Marine Ecology Progress Series. Vol. 259, pp: 163-172.
  43. Shiga, N., 1985. Seasonal and vertical distributions of appendicularia in Volcano Bay, Hokkaido, Japan. Bulletin of marine science. Vol. 37, No. 2, pp: 425-439.
  44. Spinelli, M.L.; Martos, P.; Esnal, G.B. and Capitanio, F.L., 2009. Appendicularian assemblages and their space-time variability off the La Plata River, SW Atlantic Ocean. Estuarine, Coastal and Shelf Science. Vol. 85, pp: 97-106.
  45. Stiboret, H.; Vadstein, O.; Lippert, B.; Roederer, W. and Olsen, Y., 2004. Calanoid copepods and nutrient enrichment determine population dynamics of the appendicularian Oikopleura dioica: a mesocosm experiment. Marine Ecology Progress Series. Vol. 270, pp: 209-215.
  46. Tokioka, T. and Suárez-Caabro, J., 1956. Apendicularias de los mares cubanos. Memorias de la Sociedad Cubana de Historia Natural. Vol. 23, No. 1, pp: 37-89.
  47. Tokioka, T., 1958. Further notes on some appendicularians from the eastern Pacific. Publication of Seto Marine Biological Labrotoary. Vol. 7, pp: 1-17.
  48. Tomita, M.; Shiga, N. and Ikeda, T., 2003. Seasonal occurrence and vertical distribution of appendicularians in Toyama Bay, southern Japan Sea. Journal of Plankton Research. Vol. 25, No. 6, pp: 579-589.
فصلنامه محیط زیست جانوری
دوره 13، شماره 3
مهر 1400
صفحه 301-306

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار