ذوالفقاری, ندا ذوالفقاری, حجتی, ویدا, شجیعی, هومن. (1395). بررسی فون دوزیستان و مارهای منطقه شکارممنوع هزارجریب در استان مازندران. فصلنامه محیط زیست جانوری, 8(3), 251-258.
ندا ذوالفقاری ذوالفقاری; ویدا حجتی; هومن شجیعی. "بررسی فون دوزیستان و مارهای منطقه شکارممنوع هزارجریب در استان مازندران". فصلنامه محیط زیست جانوری, 8, 3, 1395, 251-258.
ذوالفقاری, ندا ذوالفقاری, حجتی, ویدا, شجیعی, هومن. (1395). 'بررسی فون دوزیستان و مارهای منطقه شکارممنوع هزارجریب در استان مازندران', فصلنامه محیط زیست جانوری, 8(3), pp. 251-258.
ذوالفقاری, ندا ذوالفقاری, حجتی, ویدا, شجیعی, هومن. بررسی فون دوزیستان و مارهای منطقه شکارممنوع هزارجریب در استان مازندران. فصلنامه محیط زیست جانوری, 1395; 8(3): 251-258.
بررسی فون دوزیستان و مارهای منطقه شکارممنوع هزارجریب در استان مازندران
گروه زیست شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد دامغان، دامغان، ایران
چکیده
منطقه شکار ممنوع هزارجریب با وسعت حدود 49هزار هکتار واقع در جنوب شرقی شهرستان بهشهر و جنوب شهرستان گلوگاه در استان مازندران از تنوع گیاهی و جانوری قابل توجهی برخوردار است. هدف از این مطالعه شناسایی فون دوزیستان و مارهای منطقه هزارجریب از طریق آنالیز صفات مورفولوژیکی و استفاده از کلیدهای شناسایی معتبر بوده است. در این تحقیق که در بهار و تابستان سال 1393 انجام شد تعدادی 33 نمونه دوزیست و 44 نمونه مار از منطقه شکار ممنوع هزار جریب جمع آوری و به آزمایشگاه جانورشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد دامغان منتقل گردیدند. نتایج حاصل نشان داد همه نمونه ها از راسته دوزیستان بی‌دم از سه خانواده هیلیده، بوفونیده و رانیده می باشند. در مجموع چهار گونه دوزیست شامل قورباغه درختی خاوری (6%)، وزغ سبز (33%)، قورباغه جنگلی (12%) و قورباغه مردابی (49%) شناسایی شدند. قورباغه مردابی بیش ترین فراوانی و قورباغه درختی خاوری کم ترین فراوانی را به طور معنی داری در منطقه دارا بودند.نمونه های مار متعلق به سه خانواده کلوبریده، تیفلوپیده و ویپریده هستند. در مجموع یازده گونه مار شامل مار سیاه سوجه (2%)، مار پلنگی (4%)، سوسن مار (4%)، قمچه مار (5%)، مار آتشی (9%)، مار موش خور ایرانی (11%)، گوند مار (15%)، مار آبی (15%)، مار چلیپر (24%)، مار کرمی شکل اوراسیا (4%) و افعی قفقازی (2%) شناسایی شدند. مار چلیپر بیش ترین فراوانی و مار سیاه سوجه کم ترین فراوانی را به طور معنی دار در منطقه شکار ممنوع هزارجریب دارا بودند
ابتدای صفحه