توده زنده و پراکنش میگو موزی (1888 Penaeus merguiensis De Man) درخلیج فارس

نوع مقاله: علوم جانوری

نویسندگان

1 گروه شیلات، دانشکده علوم و فنون دریایی، دانشگاه هرمزگان، بندرعباس، صندوق پستی: 3995

2 گروه زیست شناسی دریا، دانشکده علوم و فنون دریایی، دانشگاه هرمزگان، بندرعباس، صندوق پستی: 3995

3 موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی ، تهران، صندوق پستی: 6116- 14155

چکیده

نمونه­ برداری از ذخیره میگو موزی به ­صورت ماهانه و به ­منظور بررسی توده زنده و پراکنش با استفاده از تور ترال کف از بهمن­ 1392 تا بهمن 1393 از منطقه سیریک با موقعیت جغرافیایی (26O 25’ E, 57O 01’ N) تا درگهان در جزیره قشم با موقعیت (27O 02’ E, 56O 12’ N) انجام گردید. رابطه طول کاراپاس – وزن برای ترکیب دو جنس به ­صورت W= 0.0015L2.7868 تعیین گردید. ورود جمعیت نوپا به ذخیره اصلی در سراسر سال بوده و بیش­ ترین مقدار (63 %) از تیر تا آبان می­ باشد. منحنی لگاریتمی احتمال صید به ­صورتPi=1/[1+exp(-0.56(Li-23.78))] محاسبه گردید. توده زنده میگو موزی با استفاده از روش مساحت جایروب شده برابر 1044/1 تن برآورد گردید و میزان مجاز برداشت برابر 835 تن محاسبه شد. بیش ­ترین توده زنده میگوموزی برابر 507/6 تن (48/6 درصد) در لایه عمقی 5-10 متر بوده و بیش ­ترین تراکم مربوط به نواحی غربی جزیره هرمز تعیین گردید. زمان مناسب برای آزاد سازی صید در سایز (Cl)28 میلی­ متر برابر 1393/07/10 تعیین گردید. تغییر در مقادیر مرگ ومیر طبیعی می­ تواند در طول بهینه صید و درنهایت زمان شروع صید میگوموثر باشد. براساس روش تهی ­سازی ضریب قابلیت صید، q برابر 0/000371 و میزان توده زنده میگو موزی در طول فصل صید برابر 1232 تن محاسبه گردید. این اختلاف در توده زنده برآورد شده ممکن است به­ علت اضافه شدن بچه میگوهای جوان در خلال فصل صید در مهر تا  آبان و یا در اثر افزایش رشد وزنی میگوها باشد.

کلیدواژه‌ها

فصلنامه محیط زیست جانوری

دوره 9، شماره 2
تابستان 1396
صفحه 215-222

فایل ها

اشتراک گذاری

ارجاع به این مقاله

آمار