گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی، واحد بندرعباس، دانشگاه آزاداسلامی، بندرعباس، ایران، صندوق پستی: 1311/79159
چکیده
پژوهشی حاضر به منظور بررسی رشد وبقاء ماهی قرمزCarassiusauratus با اضافه نمودن اسیدآمینه لیزین به غذای ماهیان درآزمایشگاه انجام شد. به جهت اهمیت تجاری این گونه دربرخی از ماه های سال، اسیدآمینه لیزین به عنوان مکمل به غذا استفاده شد. دراین بررسی4 تیمار با سه تکرار مورد آزمایش قرارگرفت که تیمارشاهد ازجیره غذایی متداول استفاده شد. تیمار1، 2 و 3 هرکدام علاوه برغذای متداول به ترتیب از 1/5، 2 و 2/5 گرم اسیدآمینه لیزین به ازای 1 کیلوگرم وزن بدن تغذیه شدند که در مجموع از 12 آکواریوم و در هر کدام 5 قطعه بچه ماهی با وزن تقریبی 2/9 گرم استفاده شد. نتایج آزمایش حاکی از آن بود که طی دوره آزمایش، بین تیمارها از نظرمیزان رشد اختلاف معنی داری وجود داشت (0/05>P) به گونه ای که هر 3 تیمار مقدار قابل توجهی و با میانگین وزنی0/20±4/38 گرم نسبت به تیمار شاهد با میانگین وزنی 0/01 ± 2/96 گرم افزایش وزن داشته اند و تیمار 3 (2/5 گرم) بهترین نتیجه را درمقایسه با سایر تیمارها به دنبال داشت هم چنین نتایج تحلیل های آماری نشان داد که اسیدآمینه لیزین با مقدار 2/5 گرم درکاهش تلفات بچه ماهیان تاثیر داشته است و باعث بالاترین افزایش درصد بقاء، درصد افزایش وزن، نرخ رشد ویژه، ضریب بازده پروتئین و کاهش ضریب تبدیل غذایی شده است (0/05>P). درنتیجه می توان بیان داشت که لیزین 2/5 گرم باعث بالاترین میزان رشد و بازماندگی ماهی می شود.
عمادی، ح.، 1380. ماهیان آکواریومی آب شیرین. انتشارات دانشگاه تهران. 83 صفحه.
FAO. 2014. The State of World Fisheries and Aquaculture. Rome. 223 p.
Goddard, S., 1996. Feed Management in Intensive Aquaculture. Chapman & Hall Book Publ. New York. 189 p.
Hosseini, S.M., 2013. Effects of dietary free L-Lysine on growth performance and muscle composition of Beluga Husohuso juveniles. International Journal of Aquatic Biology. Vol. 1, No. 2, pp: 42-47.
Imtiaz, A., 2004. Dietary lysine of reqiuirment of fingerling indian major carp, Cirrihiusmargala (Hamilton), Elsevier. Aquaculture. Vol. 235, pp: 499-511.
J.M.CAO, M., 2011. A study on dietary L-Lysine requirement of juvenile yellow catfish Pelteoogrus fulvidraco. Aquaculture nutrition. Vol. 18, No. 1, pp: 35-45.
Kasumyan, A.O., 2002. Taste preference in fish. Journal of Ichthyology. Vol. 41, pp: 88-128.
Kaushik, S.J., 1995. Nutrient requirements, supply and utilization in the context of carp culture. Aquaculture. Vol. 129, No. 1-4, pp: 225-241.
Kikuchi, K., 1999. Use of defatted soybean meal as a substitute for fish meal in diets of Japanese flounder (Paralichthys olivaceus). Aquaculture. Vol. 179, pp: 1-3.
Menghong, H.U., 2008. Replacement of fish meal by rendered animal protein ingredients with lysine and methionine supplementation to practical diets for gibel carp, Carassius auratus gibelio. Elsevier. Aquaculture. Vol. 257, pp: 260-265.
Nasim Khan, M.; Parveen, M.; Rab, A.; Afzal, M.; Sahar, L.; Ramezan Ali, M. and Naqvi, S.M.H.M., 2003. Effect of replacement of fish meal by soybean and sunflower meal in the diet of (Cyprinuscarpio) fingerling. Pakistan Journal of Biological Science. Vol. 6, pp: 601-604.
Nguyen, N.; Davis, D.A. and Saoud, P., 2009. Evaluation of alternative protein sources to replace fish meal in practical diets for juvenile Tilapia, Oreochromis spp. Journal of the World Aquaculture Society. Vol. 40, pp: 113-121.
Sodagar, M., 2008. the effect of Aspartic amino acid & Alanine as catchy food on survival and development of Bloga fish. Agricultural Sciences & natural resources. Special letter of natural resources. pp: 44-53.
Tacon, A.G.J.; Hasan, M.R. and Subasinghe, M., 2006. Use of fishery resource as feed inputs to aquaculture development: Trends and policy implications.FAO Fisheries Circular No, 1018. FAO, Rome. 99 p.
)