مطالعه بیوسیستماتیک در جمعیت های وزغ سبز (1769 Bufotes variabilis (Palls در زیستگاه های شمالی و جنوبی استان خوزستان

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

گروه زیست شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران

چکیده

وزغ سبز (Bufotes variabilis) به ­علت تحمل اکولوژیکی زیاد موفق ­ترین گونه از خانواده Bufonidae است که در سرتاسر ایران پراکنش دارد. در این مطالعه جمعیت­ های این گونه در نواحی شمالی و جنوبی استان خوزستان با تاکید بر تفاوت ­های اقلیمی و ارتفاع از سطح دریا مورد مطالعه بیوسیستماتیکی قرار گرفت . نتایج نشان داد که: نسبت جنسی در شمال استان به نفع ماده ­ها و در جنوب به نفع نرها بود، مقایسه ریخت سنجی صفات شاخص به ­ویژه از نظر وزن و طول کل بدن تفاوت معنی ­داری را بین دو جمعیت نشان داد. نتایج آنالیز واریانس چند متغیره وجود دو ریختی جنسی را در جمعیت گونه ­ای هر دو ناحیه تایید کرد. جدایی جمعیتی بین جمعیت ­های شمالی و جنوبی در هر دو جنس تایید گردید. جمعیت ماده ­ها در ایستگاه ­های شوش و شاوور کاملاً مجزا اما در ایستگاه­ های شادگان و خرمشهر کاملاً روی هم افتاده بودند. در جمعیت نرها ایستگاه­ های حمیدیه و شادگان کم ­ترین شباهت و ایستگاه­ های شاوور و شادگان و خرمشهر بیش ­ترین شباهت را داشتند. عدد کروموزومی گونه در هر دو ناحیه به ­صورت دیپلوئید 2n=22 بود و هیچ موردی از پلی پلوئیدی مشاهده نشد.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Biosystematic study in population of green toad Bufotes variabilis (Pallas, 1769) In the Northern and Southern habitats of Khuzestan province

نویسندگان [English]

  • Ashraf Jazayeri
  • Tayebeh Mahammadi
  • somayeh Bayat
Department of Biology, Faculty of Science, Shahid Chamran University of Ahvaz, Ahvaz, Iran
چکیده [English]

 Green toad (Bufotes variabilis) is the most successful species of the Bufonidae family distributed throughout Iran due to its high ecological tolerance.  In this study, the populations of this species in the northern and southern regions of Khuzestan province were studied with emphasis on microclimate differences and sea level elevation. The results showed that: sex ratio in Northern Province was in favor of females and in south in favor of males.  Results of multivariate analysis of variance confirmed the existence of sexual dimorphy in the species populations of both regions .Demographic separation between the northern and southern populations of both sexes was confirmed.Female populations were completely separated at Shush and Shavour stations, and at Shadegan and Khorramshahr stations, respectively.In the male population, Hamidieh and Shadegan stations had the least similarity and Shavour, Shadegan and Khorramshahr stations were the most similar. The number of chromosomes
was 2n=22 in both regions and no polyploidy was observed.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Animal biosystematic
  • Animal geography
  • Anura
  • Green toad

مراجع

  1. ابراهیم ­نژاد، م.، 1390. زیست ­شناسی مهره ­داران‌. لینزی، د.، انتشارات دانشگاه اصفهان. صفحات 124 تا 130.
  2. اشکاوندی،ص.؛ قارزی، ا. و عباسی، م.، 1391. مقایسه ترکیب سنی در دو جمعیت از گونه ­های دوزیستان بی ­دم در مخمل کوه با استفاده از اسکلتوکرونولوزی. مجله پژوهش ­های جانوری. دوره 27، شماره 2، صفحات 176 تا 184.
  3. امین، ا. و شکوهی ­نژاد، م.، 1386. زیست ­شناسی جانوری. انتشارات امیرکبیر.
  4. ایافت، س.ا.، 1379. فواید تالاب ­ها. دیویس، ج. و کلاریچ، گ.، چاپ دوم. سازمان حفاظت محیط زیست ایران.
  5. بلمکی, ب.؛ پاک ­فرصت، س.؛ خیرخواه، ش. و شیرزادی، آ.، 1386. بررسی جغرافیای زیستی مهره ­داران ایران در جهت جذب اکوتوریست. همایش ملی جغرافیا و آمایش سرزمین، همدان، دانشگاه آزاد اسلامی واحد همدان.
  6. بلوچ، م. و کمی، ح.ق.، 1385. دوزیستان ایران. انتشارات دانشگاه تهران.
  7. حاتمی، ا.، 1392. شناسایی و رده ­بندی دوزیستان بی ‌دم منطقه الشتر (استان لرستان) با تأکید برمورفومتری و کاریولوژی. پایان ­نامه کارشناسی ­ارشد. گروه زیست­ شناسی. دانشکده علوم. دانشگاه شهید چمران اهواز
  8. حسن ­زاده­ کیابی، ب.، 1386. جانورشناسی. جلد دوم. انتشارات دانشگاه پیام نور تهران. صفحات 40 تا 43.
  9. عمادی، ن.، 1384.  مطالعه بیوسیستماتیکی انواع وزغ ‎‌ها در یک منطقه گرم (اهواز) با تأکید بر ساختار پوست آن‌ها. پایان­ نامه کارشناسی ­  ارشد. گروه زیست ­شناسی. دانشکده علوم. دانشگاه علوم. دانشگاه شهید چمران اهواز.
  10. فخارزاده، ف.، 1382. بررسی بیوسیستماتیکی دوزیستان بی ‌دم مناطقی از شمال و شرق استان خراسان (کاریولوژی، بیومتری، مورفولوژی). پایان ­نامه کارشناسی ­ارشد. گروه زیست­ شناسی. دانشکده علوم. دانشگاه فردوسی مشهد.
  11. فیروز، ا.، 1378. حیات­ وحش ایران. مهره­ داران. مرکز نشر دانشگاهی.
  12. موحدی، س.؛ حیدری، ب.؛ هاشمی ­عنا، ک. و رنجبر، ف.، 1391. پهنه ­بندی نواحی اقلیمی خوزستان. فصلنامه‌ فضای جغرافیایی. دوره 12، شماره 40، صفحات 64 تا 73.
  13. نجیب­ زاده، م.؛ درویش، ج.؛ کمی، ح.ق. و قاسم ‌زاده، ف.، 1393. مقایسه زیستگاه رفتار جفتگیری و تخم‌ ریزی سه گونه از دوزیستان بی ‌دم در استان لرستان مجله پژوهش­ های جانوری (مجله زیست شناسی ایران). دوره 27، شماره 2، صفحات 199 تا 291.
  14. نزاکتی، ر.؛ حائری ­پور، س. و ملماسی، س.، 1389. دستورالعمل پهنه ­بندی زیستگاه ­های تالابی براساس سیستمMED WET انتشارات دایره سبز. چاپ اول.
  15. هزاوه، ن.؛ قاسم ­زاده، ف. و درویش، ج.، 1386. بررسی بیوسیتماتیک (مورفولوژی و کاریولوژی و مورفومتری) دوزیستان بی ‌دم در استان مرکزی. مجله زیست ­شناسی ایران. دوره 20، شماره 4، صفحات 16 تا 27.
  16. Batista, V.; Carranza, S.; Carretero, M.A. and Harris, D.J., 2006. Genetic variation within Bufo viridis: evidence from mitochondrial 12S and 16S rRNA DNA sequences. Butlletí de la Societat Catalana d’Herpetologia. Vol. 17, pp: 24-33.
  17. Borkin, L.J.; Rosanov, J.M. and Litvinchuk, S.N., 2000. Nuclear DNA content in some green toads (Bufo viridis complex) of Turkey and Iran. Russ. J. Herpetol. Vol. 7, No. 3, pp: 171-180.
  18. Eskandarzadeh, N.; Rastegar pouyani, N.; Rastegar pouyani, E.; Fathinia, B.; Hamadi, K. and Gholamifard, A., 2018. Annotated checklist of the endemic tetrapoda species of iran. Zoosytema. Vol. 40, No. 24, pp: 507-537.
  19. Fakharzadeh, F.; Darvish, J.; Kami, H.; Ghasemzadeh, F. and Rastegar Pouyani, E., 2015. New karyological and Morphometric Data on poorly know Bufo surdus and Bufo lurisus in comparison with Data of Diploid Green Toads of the Bufo viridis complex from South of Iran. Asian Herpetological Research. Vol. 5, No. 3, pp: 168-178.
  20. Green, D.M. and Session, K., 1991. Amphibian cytogenetic and evolution academic press. inc. san diego, California. 456 p.
  21. Ozdemir, N. and Lkutru, P.B., 2007. Intraspecfic variation of Turkish GreenToads, Bufo viridis (Pesudepidalea) LAURENTI.1768, based on 16 Sribosomal RNA sequences. Herpetozoa. Vol. 20, No. 2, pp: 3-10.
  22. Pierce, S.E.; Hotchinson, J.R. and Clack, J.A., 2013. Historical perspectives on the evolution of tetrapodomorph movement. Vol. 1, No. 2, pp: 1-22.
  23. Saba, N. and Tripathi, N.K., 2012. Meiotic chromosomes and karyotype of Bufo viridis (Laurenti, 1768) from Jammu and Kashmir. Bull. Environ. Pharmacol. Life Sci. Vol. 1, No. 6, pp: 21-25.
  24. Shffer, H.B.; Gidis, M.; McCartney-Melstand, E.; Neal, K.M.; Oyamaguchi, H.M.; Tellez, M.; Sinsch, U.; Leskovar, C.; Drobig, A.; Konig, A. and Grosse, W.R., 2007. Life-history traits in green toad (Bufo viridis) populations: indicators of habitat quality. Canadian journal of zoology. Vol. 85, No. 5, pp: 665-673.
  25. Stock, M.A.; Frynta, D.A.; Grosse, W.R.; Steinlein, C.L. and Schmid, M., 2001. A review of the distribution of diploid, triploid and tetraploid green toads (Bufo viridis complex) in Asia including new data from Iran and Pakistan. Asiatic Herpetol. Res. Vol. 9, pp: 77-100.
  26. Stock, M.; Steinlein, C.; Lamatsch, D.; Schartl, M. and Schmid, M., 2005. Multiple origins of tetraploid taxa in Eurasian Bufo viridis subgroup. Genetica. Vol. 124, pp: 255-272.
  27. www. Amphibia species of the world. 2019.
فصلنامه محیط زیست جانوری
دوره 12، شماره 4
دی 1399
صفحه 261-270

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار